moord op de bibliothecaresse
Het antwoord op de vraag wie Christien heeft vermoord ligt verscholen in de verklaringen van de vijf verdachten, die allen een motief hadden om de moord te plegen. Uit die verklaringen kan het alibi van bijna alle verdachten worden afgeleid op die van één na… Weet jij wie de dader is?
Mail het naar Carola@Crimecompagnie.nl en win het boekenpakket met Terug naar Cornwall en Ciao Sicilia van Marelle Boersma, Carmens Kookpunt van Carmen Prins en Op het verkeerde Moment van Heleen Smit.
Dag 6 Het verhaal van Saskia
‘Vanmorgen verliep alles normaal. Om halftien kwam ik binnen om vast koffie te zetten voordat de rest kwam, ik wilde die arme Lotte ontzien. Ik ben toen helemaal niet langs de sectie spanning gelopen. Wel hing er een doordringende lucht en waren de gordijnen open. Ik dacht nog, die schoonmaaksters gaan ook steeds slechter functioneren. Nadat ik koffie had gezet heb ik wat opgeruimd en toen zag ik die kar met boeken staan, gewoon, achtergelaten. Een boek lag zelfs op de grond, zo zonde. Christien liep wel vaker de kantjes eraf, ze was soms meer met Tom bezig dan met haar werk, dat zagen we allemaal.
Over twintig minuten moet ik de bibliotheek openen, dus die kar moet opgeruimd worden, dacht ik nog. En terwijl ik de nieuwste van René Appel opraap en wil terugzetten zie ik haar liggen. Ik schrok me helemaal wild. Even hoopte ik dat ze was flauwgevallen, of misschien gewoon lag te slapen, hoe-wel dat laatste mij zeker niet reëel leek. Uit mijn handtasje heb ik een spiegeltje gepakt en voor haar mond gehouden, dat heb ik ze ooit eens zien doen bij Baantjer. Er besloeg niets, er was geen zuchtje adem te bespeuren. Ja, toen ben ik in paniek geraakt en heb ik 112 gebeld. Binnen enkele minuten stond de politie binnen. De rolgordijnen heb ik maar laten zakken. Die hebben de hele nacht open ge-staan, Christien zou namelijk afsluiten…
In de minuten dat ik alleen met haar was heb ik haar bekeken, zoals ze daar lag met die sjaal om haar nek, Toms sjaal. En ineens vroeg ik mij af of ze al dood was toen ik de avond daarvoor Tom buiten was tegengekomen, ik ben zelfs nog een stukje met hem meegelopen. Ik vind het zo’n naar idee dat ze misschien al hier zo lag terwijl ik mijn fiets gisteravond van het slot haalde.
Toch kon ik vanmorgen zelfs in de dood geen medelijden met haar hebben, voelde ik nog steeds een sterke antipathie. Het ging mij er helemaal niet om dat zij de functie had gekregen die ik ambieerde, die ik eigenlijk al maanden vervulde zelfs, maar dat ze voor die baan had gelogen op haar CV en ondertus-sen die arme Lotte steeds uitschold terwijl het meisje de hele dag haar fouten aan het herstellen was, dat kon ik niet aanzien. En Wanda, die arme Wanda met haar eigenaardigheden. Wij hielden altijd re-kening met haar, zorgden dat alles recht stond en hing. Dat doe je, als collega’s onderling. Maar Christien? Soms dacht ik weleens: je doet het er om, het is gewoon pesten, anders niet. Het was dat oncollegiale gedrag van haar waar ik zo’n moeite mee had, niet dat zij mij passeerde.
Nee, nu moet ik wel eerlijk zijn, natuurlijk heeft het mij pijn gedaan toen zij hoofd bibliotheek werd.
Ik heb geen idee wat er nu gaat gebeuren, het is allemaal nog zo vers. Om te beginnen zal de biblio-theek vandaag dicht blijven, al was het alleen maar vanwege het sporenonderzoek. Maar eens moeten we weer open. Ik hoop maar dat er niet te veel ramptoeristen komen kijken, ik moet er niet aan denken drommen mensen bij de A van de sectie spanning te zien staan. En dan vragen stellen natuurlijk, waar lag ze nou? Wat was ze aan het doen? Wat moet ik dan zeggen, René Appel aan het terugzetten?’
Dag 5, het verhaal van Tom. We komen dichter bij de waarheid..
‘Ik weet wat iedereen denkt: Tom heeft het gedaan. Tom is teruggegaan, heeft ruzie gekregen en Christien toen met zijn sjaal gewurgd. Had domme Tom zijn baas maar niet moeten kussen met zijn dronken kop. Maar zo is het dus niet gegaan.
Die avond ben ik op tijd vertrokken, Karin voelde zich niet zo goed. Enkele straten verder realiseerde ik me dat mijn sjaal nog in de garderobe hing. Karin heeft hem voor mij gemaakt, zonder kan ik niet thuiskomen. Ach, Karin, wat hebben we het moeilijk gehad toen zij manisch-depressief bleek te zijn, vooral voordat we een diagnose hadden waren het zware tijden. Ik begreep haar niet. De ene dag leefde ze op een roze wolk, de andere dag moest ik haar bij wijze van spreken van het dak aftrekken. In die tijd dronk ik te veel, dook ik vaak na het werk de kroeg in om pas diep in de nacht ladderzat thuis te komen. Af en toe was ik zelfs betrokken bij een vechtpartij, dat wil ik best toegeven. Maar sinds bekend is wat Karin mankeert, of beter, sinds ze op de juiste manier behandeld wordt, gaat het een stuk beter. Met haar en met mij! Dat akkefietje met Christien, dat had nooit plaats mogen vinden. Ze is mijn baas, alleen al daarom. Maar goed, telkens als ik haar passeerde deed ze wel iets om mijn aandacht te trekken. En ach, ze begreep zo goed waar ik mee kampte! Onzin natuurlijk, ze begreep zichzelf nauwelijks. Neem nou die laatste avond, ik was er echt klaar mee en dat heb ik haar ook laten weten. Dat gesprek verliep niet gezellig. Zoals gewoonlijk was Christien haar stoïcijnse zelf, leken mijn woorden als water van haar huid te glijden. Ze bleef mij maar aankijken met dat vileine lachje van haar. Ondertussen maakte ze met haar twee wijsvingers draaibewegingen, deed ze de wielen van een bus na. Want daar had ze mee gedreigd als ik het ‘uit’ zou maken, dat ik als chauffeur op de bibliobus zou eindigen! Het is nota bene nooit ‘aan’ geweest! Eén keer heb ik haar gekust, één keer in een vlaag van verstandsverbijstering, dat is alles. Er was geen sprake van een relatie, dat maakte zij ervan. Ik kreeg echt het rood voor mijn ogen die avond, die hele sjaal ben ik vergeten. Nadat zij die wieltjes draaide dacht ik: Tom, je kunt beter naar huis gaan. Zeg je baan op, ga desnoods bij Action werken, of bij Jumbo, wordt vakkenvuller, maar zorg dat je weggaat bij die bibliotheek als Karin je lief is. Ik moest kiezen, zo voelde dat, en het werd Karin.
Ik was de bibliotheek nog niet uit of dat mens belde me, alsof er niets gebeurd was. Ik had helemaal geen zin om op te nemen, de discussie was wat mij betreft gevoerd. Saskia stond haar fiets nog van het slot te halen, zij liep toen een stukje met mij mee. Dit gaat niet goed komen, vertelde ik haar, morgen dien ik mijn ontslag bij de gemeente in. Dat vond ze zo jammer. Je bent een goede bibliothecaris, Tom, denk er nog eens over na, zei ze vlak voordat ze wegfietste. Mensen als Christien, die komen vanzelf wel een keer de verkeerde tegen en dan komt hun eigen gedrag als een boemerang terug.
Het laatste stuk naar huis heb ik in mijn eentje gelopen terwijl ik mij afvroeg wat ik in hemelsnaam tegen Karin moest zeggen over mijn sjaal. Voordat ik de lift instapte heb ik die voicemail nog beluisterd en toen wist ik het zeker: de bieb zou voor mij verleden tijd worden. En ik zou eerlijk zijn tegen mijn vrouw. Linksom of rechtsom, we zouden het wel gaan redden, Karin en ik. Gelukkig lag ze al op bed toen ik binnenkwam. Ik heb haar maar niet wakker gemaakt. Vanavond wilde ik met haar om de tafel gaan, alles opbiechten, maar dat is nu niet meer nodig. Mijn ontslagbrief heb ik zojuist verscheurd!’
Dag 4 Het verhaal van Wanda
‘Christien en ik lagen elkaar niet. Eerlijk gezegd, ik vond haar incompetent. Het minste wat je mag verwachten van een hoofd bibliotheek is dat ze kan alfabetiseren, maar zij, ze kon de A nog niet van de E onderscheiden! Daar kon ik mij zo aan ergeren. Neem nou René Appel, steevast stond die man bij de verkeerde letter gewoon omdat zij alles, maar dan ook echt alles, verengelste. Heb je al ‘after-noon tea’ gezet, zei ze dan tegen Lotte. Het arme kind leek de kantinejuf wel hier. Vaak zag ik Lotte tot na sluitingstijd nog met haar rolwagentje rondlopen om boeken terug te zetten, gewoon omdat ze daar overdag nauwelijks de tijd voor kreeg. Dan moest er weer ‘coffee’ komen, dan was de ‘milk’ op en kon het meisje naar Jumbo of mocht ze aan de afwas. Terwijl Lotte, hoe jong ook, nooit fouten maakte bij het terugplaatsen van retouren! Daarbij had Christien ook nog eens het onderscheidingsvermogen van een peuter, klank en letterteken gooide ze op één hoop! En dat voor een hoofd bibliotheek, dat is toch ronduit idioot!
Ach, natuurlijk weet ik dat ik soms wat doorsla, ik kan er nu eenmaal niet goed tegen als zaken fout staan. Ruggen horen een strakke rij te vormen, auteurs horen op de juiste plek te staan en papieren ho-ren recht te hangen. Iedereen hield daar rekening mee en terecht, als collega’s moet je ook rekening met elkaar houden. Maar Christien? Die dacht alleen maar aan zichzelf. Dag in dag uit zat ik nagelbijtend op mijn werk, wat zou er vandaag weer fout gaan? Medicijnen wil ik er niet voor slikken, want wat mankeer ik nou eigenlijk helemaal? Ik heb een paar ‘issues’, nou en. We hebben allemaal wel wat en als mensen gewoon hun werk doen is er weinig met mij aan de hand.
Van die laatste avond heb ik echt niets meegekregen, volgens mij was ik al voor tienen weg. Het schijnt dat Tom nog terug is gekomen om zijn sjaal te halen, er zou een fikse ruzie tussen hem en Christien hebben plaatsgevonden.
Zou hij haar werkelijk gewurgd hebben met zijn sjaal? Zoiets hoorde ik tenminste. Het zou mij niet verbazen. Christien heeft zich waarschijnlijk als een hitsige slang om hem heen gekronkeld gisteravond, nota bene in de sectie spanning, net zoals toen, op dat feest. Alle collega’s hebben het destijds zien gebeuren, het was ook niet zo slim van hem om zich juist door dat secreet te laten inpalmen terwijl hij nota bene zo’n leuke vrouw heeft. Wat moet hij dan met zijn bazin? Ze is een serpent, bijt zich in mensen vast om nooit meer los te laten. Zo voelde het voor mij althans. Geregeld dacht ik dan ook: Dat doe jij expres, die boeken verkeerd terugzetten. Het is onmogelijk dat de gemeente een analfabeet heeft aangesteld als hoofd bibliothecaris. Of ze heeft over haar CV gelogen, dat kan natuurlijk ook.
Ik ben eigenlijk benieuwd of Saskia nu haar baan terugkrijgt. Nou ja, het was haar baan niet, ze viel alleen maar in nadat onze andere leidinggevende vertrok, maar zo voelde het wel voor haar, als haar baan. Onvoorstelbaar dat Christien toen is aangenomen. Daar snapten wij geen van allen iets van. Wij kenden elkaar, als team. Christien was een vreemde eend in de bijt die niet bij ons paste. Nee, wat mij betreft neemt Saskia haar taak nu weer op, maar dit keer officieel!
Lotte zal het wel een stuk rustiger krijgen, nu ze in de avonduren niet langer Christiens werk hoeft te corrigeren. En koffiezetten, dat kunnen wij voortaan zelf wel!’
Dag 3 Het verhaal van Lotte
‘Ja, sorry hoor, maar ik liep dus vanmorgen juichend door de kinderboekenafdeling. Nee, niet hardop natuurlijk, dat zou een beetje gek staan. Maar echt, ik ben zo blij dat ik van dat wijf af ben. Een halfjaar geleden ben ik aangenomen, nog door Saskia. Die was hier toen tijdelijk de baas of zoiets. Ik had maatschappelijke stage gelopen bij de bibliotheek en nadat ik mijn diploma haalde mocht ik blijven van Sas. Daar was ik zo blij mee! Dit is veel leuker dan vakkenvullen bij Action. Nou ja, Saskia zou dus de baas worden, dat dacht zij zelf ook, maar het werd Christien. Heel raar, want die kon er helemaal niets van. Ze zette de boeken altijd verkeerd terug en dan kon ik er weer achteraan hobbelen om alles goed in de schappen te plaatsen. Botte Lotte noemde ze me dan, omdat ik volgens haar alleen maar deed alsof ik haar werk corrigeerde, gewoon om haar, Christien, af te zeiken. Altijd moest ik koffie zetten, ook zoiets. En dan altijd begon zij te zeuren dat het geen zuipen was.
Gisteravond waren Christien en ik de teruggebrachte boeken aan het opruimen om daarna af te sluiten, de rest was al naar huis. Stond ineens Tom weer voor de deur, met een hoogrood gezicht. Ik liet hem binnen. Hij was kwaad! Zo kwaad heb ik hem nog nooit gezien. Eigenlijk werd ik een beetje bang van hem, ik bedoel, er was niemand meer, alleen wij tweeën. En Tom, dat is een hele grote man. Ik heb mij toen maar verstopt bij de romans, daar is een hoekje waarin niemand je kan zien staan. Hij stevende recht op Christien af en begon tegen haar te brullen. Het moest over zijn en wel nu, hoorde ik hem zeggen. Die kus, dat had niets te betekenen. Gewoon het gevolg van drank, anders niet. Dat zij er van alles achter zocht was niet zijn probleem. Hij hield van zijn vrouw die het al moeilijk genoeg had, dit hele gedoe kon zij er echt niet bij hebben. En Christien moest niet het lef in haar lijf hebben om hem weg te bonjouren, want dat ging hij niet pikken. Dan zou hij maatregelen nemen. Zo drukte hij dat uit, maatregelen nemen. Achteraf gezien was ze dus nog geen halfuur later dood!
Na die woorden beende Tom direct de deur weer uit. Omdat ik bang was dat Christiens humeur er niet op vooruit zou zijn gegaan na zijn geschreeuw ben ik maar even in mijn hoekje blijven staan. Het bleef stil, ik heb geen rolwagen gehoord, niets. Ineens hoorde ik haar praten, alsof ze een voicemail insprak. Lieverd, zei ze, maak er toch niet zo’n drama van. Karin komt er echt wel overheen. Jij en ik zijn gewoon voor elkaar gemaakt en dat weet jij net zo goed als ik.
Ik dacht nog, zo gek kan ze toch niet zijn? Als een jongen op die manier tegen mij had staan schreeuwen had ik hem daarna werkelijk niet opgebeld; voor hem een café vol anderen! En terwijl ik dat dacht schrok ik, want ik was helemaal vergeten dat ik nog zou gaan stappen met Martijn. We hadden om kwart over tien afgesproken en inmiddels was het al door tien over. Het was nog zeker vijf minuten lopen naar de kroeg en de kinderboeken stonden nog op de rolwagen. Dus kwam ik uit mijn hoek en toen zag Christien mij. Ik denk dat ze dacht dat ik al naar huis was gegaan of zo. Kwaad dat ze werd, toen ze me zag! Rotte Lotte, riep ze dwars door de bibliotheek, jouw contract wordt niet verlengd, met je luistervinken.
Mens, ga toch voortaan zelf koffie zetten, heb ik terug geschreeuwd. Echt, ik wilde geen dag langer blijven met haar als hoofd, dan liever schoonmaakmiddelen in het schap plaatsen bij Action dacht ik nog. Maar ja, ik had het zo naar mijn zin bij de bieb.
Nu zal Saskia wel weer de baas worden, die verlengt mijn contract wel, al was het alleen maar omdat ik de boeken gewoon goed terugzet.
Christien stond bij de E in de sectie spanning, dat weet ik heel zeker. Ik zag haar staan toen ik mijn jas pakte. Dat vond ik best wel raar was, omdat ik dacht dat ze naar het toilet was gegaan. Ik hoorde namelijk iemand doortrekken.’
Het verhaal van Willemijn, dag 2
Ik vind het verschrikkelijk dat onze mooie bibliotheek nu het decor van een moord is, maar ik kan er eerlijk gezegd niet om rouwen dat Christien dit lot trof. Wat mij betreft heeft ze er zelf om gevraagd. Dat klinkt hard, ik weet het, maar de laatste maanden was de sfeer hier niet om te harden en dat kwam voornamelijk door haar. Het was een leugenachtig kreng en nota bene analfabeet! Altijd stonden die boeken verkeerd. Neem nou René Appel, die zette ze gewoon onder de E! Mijn collega, Wanda bij-voorbeeld heeft last van dwanggedachten, kan ze ook niets aan doen, maar die kon er al helemaal niet tegen als de zaak niet netjes gerangschikt en alfabetisch gezien op de juiste plek stond. We moesten vanwege haar zelfs opletten dat de mededelingen op het aanplakbord recht hingen en de achterkanten van de boeken één lijn vormde! Waanzin! Maar dat zij het storend vond dat Christien niet kon alfabe-tiseren, daar kon ik mij nou weer wel wat bij voorstellen.
Die avond dat zij vermoord werd zag ik Tom weer aankomen terwijl ik de straat uit fietste, het zal te-gen tienen zijn geweest. Hij was nog wat vergeten in de bibliotheek, zei hij, zijn sjaal of zo, ik weet het niet meer en toen heb ik hem aangesproken. Normaal is Tom niet iemand die zijn emoties snel laat zien, een echt haantje, maar nu begon hij vrijwel onmiddellijk te huilen en zo ken ik hem helemaal niet. Het was een mengeling van wanhoop en woede wat eruit kwam, bijna zielig om te zien. Goed, hij is een keer over de schreef gegaan, hij had Christien niet moeten kussen tijdens die regionale feestavond van bibliotheekmedewerkers, maar ja, drank in de man en dat weet je het wel. Volgens hem achter-volgde Christien hem sindsdien, dreigde ze hem als boventallig weg te degraderen naar een biblio-theekbus! Dat is toch ziek, om zo je macht te misbruiken? En dat terwijl Tom het verder prima naar zijn zin heeft in onze stadsbieb. Ach, hij had die avond niet zoveel moeten drinken. Dat gaf hij ook onmiddellijk zelf toe. En hij had zich niet door Christien moeten laten verleiden, zei hij. Het is mooie vrouw, of nee, was natuurlijk, maar dat is slechts buitenkant. Aan de binnenkant zat weinig moois. Ik snap mannen eerlijk gezegd niet, heb je zo’n leuke vrouw thuis zitten, leg je het in een alcoholvlaag aan met je baas! Maar ik snapte Christien ook niet. Natuurlijk is Tom een leuke gozer om te zien, maar een relatie op het werk, en zeker een buitenechtelijke, dat gaat toch nooit tot iets goeds leiden. Ze is nota bene zelf ook getrouwd en heeft drie kinderen! Die arme schatten zijn nu hun moeder kwijt, dat vind ik nog het meest vervelende aan deze hele situatie. Ook voor de bibliotheek is dit een ramp na-tuurlijk, je naam is besmeurd en het blijft toch altijd ‘dat pand waar die vrouw vermoord is’. Goed, het was bij de sectie spanning en er zullen altijd klanten blijven die juist om die reden zullen kiezen voor onze bieb. Hoe meer thriller kun je hebben? Misschien moeten we die lijnen op de vloer laten zitten, daar, bij de A.
Maar om even terug te komen op Tom, ik weet niet of hij het gedaan heeft. Hij ging die avond terug naar de bibliotheek dat wel en ik heb hem aangesproken op zijn ‘verhouding’ met Christien. Dat zat mij namelijk al maanden dwars. Destijds, na dat feest, heb ik niets tegen zijn vrouw, Karin, gezegd, maar in de periode daarna kreeg ik soms het gevoel dat het niet bij die ene kus is gebleven en Karin is wel mijn beste vriendin. Ik kon toch niet blijven zwijgen tegen haar? Aan de andere kant, Karin heeft het niet makkelijk en haar psychiater voorziet nog een lange weg. Moet je zo’n vrouw dan vertellen dat haar man vreemd gaat met zijn bazin? Dat kan toch niet? Nee, de enige weg was ingrijpen, dat zag ik ook wel en ja, als ik daardoor mijn baan zou kwijtraken, so be it.
Nou, dat is precies wat ik Tom die avond heb gezegd: ‘Als jij hier niets aan doet, grijp ik wel in.’
Dag 1: Inleiding
Het rommelt in de bibliotheek sinds Christien is aangesteld als bibliothecaresse. Ze is niet de gemakkelijkste bovendien, sommige collega’s hebben een appeltje met hun nieuwe baas te schillen. Maar haar dood, dat heeft niemand zien aankomen. Moord, is de schokkende constatering van de politie, ze is gewurgd met een handgebreide sjaal. Verder dan die conclusie komt de sterke arm echter niet, omdat de medewerkers van de bibliotheek vooral vingers naar elkaar wijzen. Wie weet de kluwen te ontwarren en de dader van deze brute daad op te sporen?
In de komende week publiceren wij de verklaringen van Christiens collega’s op onze site (crimecompagnie.nl) en hier op Facebook. Op de laatste dag nodigen we jullie uit om de dader en het motief aan ons kenbaar te maken.
Onder de goede inzendingen wordt een Crime Compagnie boekenpakket verloot.
