Een bekend gezicht voor onze clubleden! In augustus 2024 verscheen Wraaklust al als clubboek. Ruim een jaar later is daar haar vijfde thriller voor De Crime Compagnie. En die verschijnt op een wel heel bijzonder moment: Saskia viert dit jaar haar tienjarig jubileum als auteur. Een mijlpaal! We stelden haar een paar vragen over haar nieuwste boek Zondaar. Lees je mee?
1. Wat betekent het voor jou om tien jaar auteur te zijn?
Het voelt heel bijzonder! Ook hier is het cliché waar: de tijd vliegt! Als ik naar het verleden kijk, naar alle boeken en verhalen die ik inmiddels geschreven heb, kan ik het zelf bijna niet geloven dat ik dat allemaal gedaan heb, hahaha. En als je me elf jaar geleden zou hebben verteld dat me dit te gebeuren stond, had ik je voor gek verklaard. Tegelijk ben ik heel dankbaar dat mijn verhalen zo goed ontvangen en gelezen worden — zonder lezers geen auteurs! Ik heb het goed gevierd, met een spetterende boekpresentatie waar ik met mijn popkoor zong en onder andere een pittig interview had met Niek (Niekleest), die jullie vast kennen.
2. Hoe voelt het om Zondaar als eerste te lanceren bij 900 leden van De Crime Compagnie Club?
Eigenlijk was ik net te laat met mijn manuscript, maar omdat ik tien jaar auteur ben, vond de uitgever toch nog een plek om mijn boek dit jaar als clubboek uit te geven. Dat vond ik natuurlijk — naast een eer — ook ontzettend leuk. Je bent dan al meteen verzekerd van veel lezers voor je verhaal. Tegelijkertijd is het natuurlijk ook spannend: iedere keer leg ik de lat toch best hoog. Het boek moet het liefst weer beter zijn dan het boek ervoor. De club voelt als een warm bad; ik laaf me aan de aardige woorden en het enthousiasme van de clubleden. Daar word ik heel blij van.
3. Had je het plot van Zondaar vanaf het begin helemaal in je hoofd, of ontstonden er verrassingen tijdens het schrijfproces?
Het verhaal had ik wel in mijn hoofd, in grote lijnen heb ik dat altijd. Maar toch ontstonden er inderdaad weer verrassingen. Best laat in het proces heb ik nog een extra perspectief ingebouwd en aan het plot gesleuteld om de lezers toch net weer even op het verkeerde been te zetten. Dat is het allerleukst! Een thriller is als een puzzel die ik tijdens het schrijven zelf moet oplossen.
4. Welke scène uit het boek was voor jou het meest uitdagend om te schrijven?
Ik moet zeggen dat ik voor sommige scènes met Karen best wel diep moest gaan. Godzijdank heb ik in mijn leven niet met een dergelijk groot verdriet te maken gehad (klopt af op hout), maar ik probeer me er wel eens een voorstelling van te maken hoe zoiets vreselijks moet voelen. Ik denk dat dat eigenlijk niet kan als je het zelf niet hebt meegemaakt. Toch hoop ik dat ik de wanhoop, het verdriet en het niet willen loslaten van het verleden integer en met gevoel heb kunnen neerzetten.
5. Is er een personage in Zondaar waar je je het meest mee verbonden voelt?
Dan is dat toch Karen. Niet iedereen vindt haar een warme persoonlijkheid. Zoals ik ook in de intro schreef: trauma’s kunnen in je DNA verankerd zitten. Je jeugd en je veilig kunnen voelen tijdens het opgroeien is zo belangrijk in een mensenleven. En als je dan ook nog iets traumatisch overkomt, tja, dan ben je misschien even niet meer de allerleukste persoon als de emoties hoog zitten. Ze koos ervoor om terug te gaan naar de basis voor een mogelijke ‘reset’, en dat zie ik eigenlijk wel helemaal voor me.
6. Het verhaal speelt deels in het Zillertal. Heb je zelf een speciale band met die plek?
Ja, zeker! Ik kom al bijna vijftig jaar in Oostenrijk, en dan voornamelijk in of rondom het Zillertal. Iedere keer voelt het echt als thuiskomen. Twee jaar geleden zijn we er in de zomervakantie geweest, en het land is zo prachtig in de zomer. Dat gaan we zeker nog een keer doen. Op de plekken die ik beschrijf, ben ik zelf ook geweest. Aanraders!
7. Wat hoop je dat lezers meenemen na het lezen van Zondaar?
Goede vraag. Ik heb niet echt een boodschap in dit verhaal die ik graag mee wil geven, behalve dan dat we ons realiseren hoe vluchtig en kwetsbaar het leven is — en hoe snel je leven kan veranderen als dingen anders lopen dan je gepland had. En dat hoeft zeker niet altijd je eigen schuld te zijn. Dus: geniet van elkaar, van het leven en van de liefde van en voor je naasten.
8. Hoe combineer je het schrijven met je werk bij Unilever en je politieke activiteiten?
Het is pittig. Ik zit doordeweeks al vier hele dagen achter de laptop, dus dan komt er niet veel van schrijven terecht. De avonden zijn voor politiek, het popkoor, sporten en af en toe een avondje uit, lekker eten of naar de film — of gewoon simpel bankhangen en Netflixen. Als ik in de herfst en de winter op zaterdag en soms ook op zondag alleen thuis ben, dan ga ik knallen met schrijven. Dan kan ik gerust een hele dag achter elkaar typen. En als ik op dreef ben, heb ik ook geen rust voordat het hele verhaal eruit is, hahaha.
9. Als Zondaar verfilmd zou worden, wie zou jij dan graag in de hoofdrol zien?
-
Angela Schijf als Karen
-
Barry Atsma als Marten
-
Julia Akkermans als Anouk
-
Walt Klink als Noah
Voor het baby’tje heb ik misschien later nog wel een heel leuke suggestie!
10. Welke vraag zou je zelf graag aan onze clubleden willen stellen over jouw boek?
Wat vinden jullie het allerfijnste om te lezen: in het hij/zij-perspectief, in de ik-vorm, en dan één of meerdere perspectieven?
Maakt het je nog wat uit als het in de tegenwoordige tijd staat of in de verleden tijd, als een soort terugblik?
Enne… mocht je genoten hebben van mijn verhaal, dan is het heel fijn als je een recensie plaatst op bijvoorbeeld Hebban. Dank jullie wel!
Liefs,
Saskia
